no justice no peace

Θα ήθελα να είσαι η φωνή στα τραγούδια μου

έχεις υπέροχη φωνή

κάθε σου ελάττωμα μου φάνηκε κάποια στιγμή απλά πανέμορφο

αγχώθηκες οτι με ενοχλεί το σφύριγμα της μύτης σου στον ύπνο

κι εγώ ωραιότερο νανούρισμα δεν είχα

αλλά δεν με κατάλαβες ποτέ

ίσως από το βόλεμα να έλεγες ναι

δεν είμαστε χωριστά επειδή σε θέλω ακόμα

άμα σε ήθελα ακόμα θα σε διεκδικούσα

είμαστε χωριστά γιατί φέρθηκες απαίσια

και μιας και δεν έχεις ζητήσει συγγνώμη ακόμη

η παρακαταθήκη σου είναι αυτή

- πέρα από το ομορφότερο σφύριγμα μύτης, την ομορφότερη βρωμερή ανάσα του πρωινού, την πιο νανουριστική φωνή, τα πιο ενδιαφέροντα βαρετά νέα ημέρας, τα πιο γλυκά άγχη, τα νόστιμα φαγητά που έφτιαχνες, πέρα από την απεριόριστη φροντίδα που ήθελα να σου δώσω - 

η παρακαταθήκη σου είναι η απαίσια, αμετάνοιωτη συμπεριφορά σου

που εν τέλει, 

με κόπο και πόνο,

έσβησε όλα τα πανέμορφα που έβρισκα πάνω και μέσα σου

Μπορεί να καταρρεύσω από τη θλίψη της απουσίας σου

αλλά προτιμώ αυτό

παρά να υποχωρήσω

Ή σέβας ή σέντρα "φίλη"

https://www.youtube.com/watch?v=X8qvJSizBQ4&ab_channel=eve

Αράχνη

https://www.youtube.com/watch?v=sJI-lufs7pU&ab_channel=curve259

αράχνη

τα ματια σου λάμπουν στο σκοτάδι

στο ουρανό κόκκινα αστέρια γράφουν

το τελευταίο κεφάλαιο

μιας ιστορίας τρόμου

αράχνη

απλώνεις τα πόδια σου και αγκαλιάζεις ένα τυλιγμένο σώμα

απ' όλες τις πλευρές

σάλιο που γίνεται ιστός

γλείφεις κάθε οπή, καμπύλη και εξόγκωμα

-το σώμα συστρέφεται-

αράχνη

δε θα σου ξεφύγει

από την παγίδα σου ξεφεύγουν λίγα σώματα

συνήθως πιο θαρραλέα από το παρόν

οι ήχοι

αράχνη

οι ήχοι που σημαίνουν τροφή

άντληση, αίμα ζεστό

ρούφηγμα

-το σώμα παραλύει-

τελειώνει η ιστορία

αράχνη γυρνάει να φύγει

πίσω της ένα εγκαταλελειμμένο σώμα

από πάνω κόκκινα αστέρια γελούν

και αίμα, μαύρο στο ισχνό τους φως,

ρουφιέται λαίμαργα από το σάπιο χώμα

Δεν ξέρω πλέον τι να πω, σιχάθηκα να ακούω τη φωνή μου

https://www.youtube.com/watch?v=lIaKgd30Ec8&ab_channel=ethermachines

δεν μπορώ να καταλάβω που πηγαίνω

και αν πεθάνω

θα πεθάνω με αμέτρητα γιατί

κάποιες φορές όλα αυτά τα γιατί

μου φράζουν το λαιμό

"γιατί δεν έκανα το τάδε πράγμα την τάδε στιγμή;"

πίστευα οτι θα μεγαλώσω και κάποια στιγμή θα νιώσω καλά

και οτι θα είναι οκ να πεθάνω ακόμα κι έτσι

γιατί συνέβησε ο,τι συνέβησε

και ήταν οκ

οτι όλα ήταν οκ

τώρα βλέπω πως αυτό δεν είναι αλήθεια

και υπάρχουν θαμμένες μέσα μου αμέτρητες λύπες

για χίλια δύο πράγματα που έκανα

ή δεν έκανα

κι έτσι, αναγκάζομαι να θέλω να ζήσω λίγο ακόμα

τώρα που ο κόσμος τελειώνει

θυμήθηκα να θέλω να επιζήσω

αντί να τα παρατήσω

τι ειρωνεία

μη δίνετε σημασία

απόψε είναι ένα από αυτά τα βράδια

που θα έπρεπε να τα ξοδέψω περπατώντας

ακούγοντας μουσική

και βλέποντας όνειρα

αντ' αυτού

σε μια τρύπα μέσα

αναρωτιέμαι αν πρέπει να συνεχίσω

να δουλεύω

να τρώω

να αναπνέω

κι επειδή είμαι εγκλωβισμένος

κάνοντας το ένα από τα χίλια που θέλω

και τα 999 από τα χίλια που πρέπει

είμαι σε κλουβί και θα είμαι μέχρι να πεθάνω

κάτι νύχτες σαν κι αυτή

μισώ τα πάντα

μα πιο πολύ

τη μοναξιά που με πνίγει και δε μπορώ να ανακουφιστώ με τίποτα

είμαι παγιδευμένος σαν ζώο

κάθε πλευρά της ζωής μου διέπεται από κανόνες που δεν έχω διαλέξει και δεν αποδέχομαι

κάθε λόγκο, τοίχος, πινακίδα, προϊόν, τοπίο, σχέση, συζήτηση,

όλα είναι ψεύτικα

και απλά παριστάνω πως έχουν νόημα γιατί αλλιώς θα πρέπει να πέσω από μια ψηλή ταράτσα

δεν υπάρχει στον κόσμο

ούτε μια σταγόνα αλήθειας

και οι άνθρωποι γυρνάνε, τρελοί από τη δίψα

πίνοντας κοκακόλα και αλκοόλ

νομίζοντας οτι το υποκατάστατο της αλήθειας είναι ένα μαύρο πράγμα

ή κάτι που θα τους ζαλίσει αρκετά ώστε να μην τη σκέφτονται

η οθόνη μου είναι ψεύτικη

το σπίτι μου είναι ψεύτικο

τα λεφτά μου είναι ψεύτικα

η ομάδα που υποστηρίζω είναι ψεύτικη

το ίντερνετ

τα λουκάνικα του σκλαβενίτη

η κρέπα από τη γωνία

το σουέπς τζίντζερ έηλ

το κινητό μου

το εργοτάξιο της γραμμής 4 του μετρό

η αστυνομία

το ξύλινο πάτωμα στο σπίτι

το βρώμικο χαλί μου

τα παπούτσια μου που βρωμάνε

το ποδόσφαιρο της Κυριακής

οι πρώην μου

η μουσική που φτιάχνω

η μπύρα άλφα

τα ηχεία μου

τα ακουστικά μου

τα τσόλια που φοράω για ρούχα

η κουβέρτα που έπλυνα

η λαϊκή της Καλλιδρομίου

το Α5

το σφιγμένο μου σαγόνι

ο μηνίσκος μου

η κάρτα του ΟΑΣΑ

η κοινές συνομιλίες στα σόσιαλ

το ίνστα μου

τα στόριζ μου

το μπλογκ μου

οι χάρτες

το ποδήλατο μου

οι δρόμοι

το τζιπιές

είναι.όλα.ψεύτικα.

εύχομαι να είχα ένα μαγικό δρεπάνι

και να θέριζα

να θέριζα μέχρι να βγει στην επιφάνεια

ένα χώμα

να απομείνει ένα δέντρο

μια ακτή

κι ένα αστέρι

κι ύστερα να πω, "εντάξει

τώρα ας φτιάξουμε μια αλήθεια απ' την αρχή"

ίσως τότε να λυνότανε ο κόμπος στο λαιμό μου

Ημιμαραθώνιος 2024

https://www.youtube.com/watch?v=LzHU4d_6-40&ab_channel=ShadG

Χοροπήδησα σε ευθεία γραμμή

"έτρεξα" το λένε σε κάποιες κουλτούρες,

όχι στη δική μου,

στη δική μου μόνο "χοροπηδάω" το λένε

ένας στρατιώτης από γυαλί

που δεν του λένε ποτέ οτι είναι όμορφος

και ποτέ δεν του δίνουν λουλούδια

όχι ποτέ, είμαι άδικος

ο φίλος μου ο Πάνος, ένας στους χίλιους, 

είπε

αυτό που περιμένω να ακούσω από τότε που γεννήθηκα

- τι ευγενικός -

Είπε ο Πάνος, οτι αυτό που έκανα σήμερα

αυτό το χοροπηδητό

ήταν "χοροπηδητό εξτροντινέρ"

γιατί δεν προπονήθηκα ποτέ για αυτό

και γιατί το μόνο που με έκανε να τα καταφέρω είναι το μυαλό μου

ή το σώμα μου

που αυτά τα δύο είναι ένα

αχώριστα και ασύμβατα

αγνώριστα και εύθραυστα

"γυάλινα" ίσως τα λένε κάποιες κουλτούρες

- όχι η δική μου -

η δική μου, το σώμα μου και το μυαλό μου, τα λέει "εγώ"

και δεν είναι από κάποιο υλικό

είναι αυτά/αυτό

στις ξένες κουλτούρες λοιπόν

είμαι ένας στρατιώτης από γυαλί

που δεν εκπαιδεύεται ποτέ

μόνο αγωνίζεται

δεν κερδίζει ποτέ

μόνο θρυμματίζεται

είμαι η θάλασσα που τσακίζεται στο βράχο

σπάω σε χίλια σταγονίδια/γυαλάκια

γυρίζω πίσω στον ωκεανό απ' όπου ήρθα

και μαζεύω δυνάμεις να ξαναπέσω στο βράχο

είμαι ο βράχος που πάνω του τσακίζονται κύματα

φθείρομαι αργά

ή γρήγορα

όπως το πάρει κανείς

μένω ακίνητος και ανακόπτω την πορεία του ωκεανού

κύμα το κύμα

είμαι ένας στρατιώτης από γυαλί και σήμερα, 

ράγισα λίγο ακόμα

Πόσο ακόμα μέχρι να διαλυθώ σε χίλια κομμάτια;

Όσο κι αν πονάει

Εδώ είχε μπει ένα κείμενο που έγραφε όλα τα λάθος πράγματα για όλους τους λάθος λόγους

Το έσβησα

Και θα αφήσω ένα τραγούδι και την παρατήρηση της Κατερίνας

οτι μεγαλώνουμε

https://www.youtube.com/watch?v=I5KaR-1QgBY&ab_channel=KeepShellyinAthens

home is where my heart is

https://www.youtube.com/watch?v=KgvjVqHCbII&ab_channel=M83

Μου έχει τύχει, κάποιες στιγμές, να θέλω να κάνω κακό στον εαυτό μου. Δεν ξέρω αν θέλω να κάνω κακό ή απλά θέλω...

Βασικά δεν ξέρω τι θέλω. Μου έχει τύχει κάποιες φορές να θέλω να χτυπήσω το κεφάλι μου στον τοίχο, να θέλω να πάρω μια λάμα και να ανοίξω το δέρμα μου, να τσούξω, να δω μια πληγή, να νιώσω ένα σοκ. Δεν ξέρω τι ακριβώς ψάχνω σε αυτή την κίνηση.

Σήμερα, που γυρνούσα από τη δουλειά, ήθελα (πάλι) να κάνω κακό στον εαυτό μου. Σκέφτηκα να κλείσω τα μάτια μου και να περάσω μια διασταύρωση χωρίς προφυλάξεις. Ήμουνα βλέπετε με το ποδήλατο. Δεν το έκανα. Ίσως κι από συνήθεια. Έχω συνηθίσει τόσο πολύ να προσέχω στο δρόμο...

Δεν το έκανα κι έφτασα "σπίτι". Όση ώρα έφτανα στο "σπίτι" έκλαιγα από μέσα μου. Και είχα πολύ θυμό μέσα μου. Και πόνο. Και πολλή στεναχώρια. Έφτασα που λέτε στο "σπίτι" και άφησα το ποδήλατο στην άκρη, έβγαλα τα ακουστικά και πήγα να βρίσω δυνατά από τον πόνο και τα νεύρα και τη θλίψη και τη στεναχώρια.

Και με σταμάτησα γιατί ήμουν κουρασμένος από την θλίψη και δεν ήθελα άλλο. Μου έχει τύχει κάποιες φορές να θέλω να κάνω κακό στον εαυτό μου αλλά να μην κάνω γιατί, κυριολεκτικά, έχω μπουχτίσει από τον πόνο. Δε θέλω να με γλυτώσω ή να προχωρήσω προς την υγεία και το φως. Απλά έχω κουραστεί από τον πόνο και δε θέλω άλλο. Ενώ θέλω να κάνω κακό στον εαυτό μου.

Δε θέλω όμως ταυτόχρονα.

Σκέφτηκα να καλέσω κάποιον. Σκέφτηκα τη διασταύρωση. Το ασθενοφόρο. Εμένα να κρατώ τις αισθήσεις μου με δυσκολία. Τα γυάλινά μου γόνατα σπασμένα, να μη μπορούν να κάνουν τίποτα πια. Ποιον να καλέσω; Είμαι τοξότης, η επανάληψη δε μου αρέσει. 

Δε μπορώ να λέω ξανά τα ίδια και τα ίδια. 

Δεν θα καλέσω κανέναν, θα κρατήσω τις αισθήσεις μου, 

τον πόνο και τη θλίψη μου, 

και θα πάω όπου μου είπανε να πάω.

Θέλω να κάνω κακό στον εαυτό μου. 

Γιατί, δεν το γνωρίζω ακριβώς. 

Αλλά είμαι τόσο κουρασμένος,

που δε μπορώ ούτε το χέρι με τη λάμα να σηκώσω.

Ούτε τα μάτια στη διασταύρωση να κλείσω.

Ας κρατήσω τις αισθήσεις μου απόψε,

είναι γλυκειά η νύχτα και ο πόνος

έρχεται και φεύγει

έρχεται και φεύγει

έρχεται και φεύγει.

Είτε θα έρθει και θα μείνει

είτε θα φύγει.

Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς; Ακούς;

Ο έρωτας μου κρατά για πάντα

https://www.youtube.com/watch?v=wbOTkDn49qI&ab_channel=PinkFloyd

Απευθύνω το ερώτημα

δείχνοντας απειλητικά με τον δείκτη και τον μέσο του δεξιού μου χεριού

"είναι ο έρωτας για πάντα;"

(all we need to do, is make sure, we keep talking)

Δείχνω

και μια τέλεια ευθεία ενώνει την ερώτησή μου με την απάντηση

"όταν ερωτεύομαι, ερωτεύομαι μέχρι να πεθάνω"

δεν τελειώνει ο έρωτας, μόνο προστίθενται νέοι πάνω από τους προηγούμενους

Αλλά

η ερώτηση είναι στ' αλήθεια άλλη

"είναι ο ανεκπλήρωτος έρωτας για πάντα;"

(it doesn't have to be like this)

και δεν εννοώ οτι οι αγάπες , οι σχέσεις, τα πάρεδώθελίκια κρατούν για πάντα

αυτό το γνωρίζω από πρώτο χέρι πως δεν συμβαίνει

άλλο λέω

(all we need to do)

λέω πως, ο έρωτας με έναν άνθρωπο

ο ανεκπλήρωτος ή ο εκπληρωμένος; 

- αυτό μόνο δεν ξέρω ακόμα -

αλλά ο έρωτας φίλες και φίλοι

το συναίσθημα

κρατά για πάντα

(is make sure)

ερωτεύτηκα

σε ερωτεύτηκα

και ξαναερωτεύτηκα

και σε ξαναερωτεύτηκα

ξανά και ξανά και ξανά

και αυτή η δύναμη, η έλξη, η ώθηση, η ενέργεια

έχει τέτοιο  ί χ ν ο ς

τέτοια απομεινάρια

αφήνει τέτοια προσανάμματα

που με αναγκάζει να πω πως κρατάει για πάντα

μια βενζίνη που δεν ξεθυμαίνει

ένα μπλε φωτιστικό οινόπνευμα που δεν εξατμίζεται

ένα κάρβουνο που δε σβήνει

ένας φάρος που δε σταματά να κρατάει τα πλοία ασφαλή

(we keep talking)

ανάμεσα στα βράχια των εφήμερων και αχρείαστων σχέσεων

ερωτεύτηκα, ξανά και ξανά

ένα από τα άτομα που ερωτεύτηκα να δω, ανάβω φωτιά

- όποιο κι αν είναι -

ένα κλειστό κλαμπ από αναμμένα κάρβουνα

μια συλλογή από ποτήρια βενζίνης,

η τύχη μετατρέπεται σε σπίρτο

και ο έρωτας κρατά για πάντα

(why won't you talk to me?)